Interview met dichter Damian Makary – ‘Succes hoeft niet groot te zijn.’

Damian Makary heeft in zijn tienerjaren behoorlijk wat tegenslag moeten verduren. Toch weet hij zijn pijn en ervaringen om te zetten in iets moois; hij maakt kunst, met woorden die mensen raken. Hij is nog maar 22 jaar en er liggen al twee dichtbundels in de winkel, met een derde onderweg. Ook heeft hij ondertussen al meer dan 15 duizend volgers op Instagram en zijn fanbase blijft groeien. Er zijn zelfs mensen die zijn woorden laten vereeuwigen op hun lichamen. Hij heeft de foto’s gezien, maar zegt het pas werkelijk te geloven als hij het in het echt ziet. 

Namens het Gewaar in Wording mocht ik hem interviewen. Het was een ontzettend fijn en open gesprek. Damian is een bescheiden jongen, die ontzettend creatief is en veel in zijn mars heeft. Hij is een goedaardig mens en ondanks zijn succes, hoe groot die ook nog mag worden, zie ik hem niet snel naast zijn schoenen lopen. Ik vind het een eer dat hij zijn verhaal met ons wilt delen en ik hoop dat jij er als lezer inspiratie uit kan halen.

Een goede vriend

‘In 2013 ben ik vanuit Polen naar België verhuisd. Samen met mijn moeder, stiefvader, zusje en broertje. In 2017 heb ik daar nog een zusje bijgekregen, zij is nu 4,5 jaar oud. Er is bij ons dus altijd wel wat te doen en ik kan altijd babysitten. Dat doe ik ook graag. Als je mij vraagt om mezelf te omschrijven zou ik zeggen: eerlijk en behulpzaam. Ik vind het belangrijk dat ik iets kan betekenen voor een ander. En dat ik iemand kan zijn, die ik zelf gemist heb in mijn leven. Ik ben een goede vriend en dat ben ik ook voor mezelf.’

Van Polen naar België

‘Toen ik in België aankwam kon ik natuurlijk nog niet de Nederlandse taal spreken. Ik sprak voornamelijk Engels. Het was moeilijk om mijn plek te vinden in België. Er waren gelukkig wel meerdere buitenlandse jongens op school. We konden elkaar niet altijd goed verstaan, maar het lukte aardig met een mix van Engels en andere talen. Ik heb veel gehad aan die tijd. Toch blijft het lastig om te aarden in een nieuw land. Nog steeds kan ik mijn plek niet helemaal vinden.’

Sociaal mens

‘Ik wist ook nooit echt wat ik wilde worden. Iets met creativiteit lag voor de hand, maar ik vind psychologie ook erg interessant. Ik hoop ik de toekomst dat een combinatie tussen die twee dingen mogelijk is. Dat ik iets kan betekenen in de psychologie, en verder kan blijven gaan met het schrijven van gedichten. Op papier iets delen is magisch. Maar echt in contact zijn met mensen geeft mij ook veel energie. Ik ben een sociaal mens en heb dat contact ook nodig.’

Het leven op pauze

‘De coronapandemie hakte er daarom wel hard in. Al ging dat in het begin wel goed. Afstandsonderwijs was toen nog leuk en nieuw. Maar na een tijd begon het moeilijker te worden. Mensen werden ook steeds angstiger om naar buiten te gaan. Op den duur was thuiszitten niet goed voor mij. Ik miste het contact met vrienden en de sportschool. Dat maakte mij erg somber. Ik ben toen naast school aan het werk gegaan. Zo kon ik toch nog onder de mensen komen. Uiteindelijk toen het volgende schooljaar aanbrak en de pandemie verergerde, werd het te veel. Ik heb toen een van de moeilijkste keuzes in mijn leven moeten maken; een pauze inlassen op school. Daarna ging het helemaal hard achteruit. Ik kon het leven toen even niet meer aan.’

Tot op de bodem

‘Die periode heb ik helemaal alleen moeten doormaken. Hulp bij instellingen heb ik niet gezocht, want wachttijden liepen op tot een jaar. Dus ben ik zelf opzoek gegaan naar hulp. Ik heb geprobeerd om een goede vriend te zijn voor mezelf. Het was vooral doorzetten en volhouden. Ik raakte keihard de bodem, maar het lukte me steeds weer om er niet helemaal doorheen te zakken. Helaas gebeurde dat wel bij een vriend van mij. Ik zag het totaal niet aankomen. Hij heeft het niet gered en dat doet vreselijk pijn.’

Schrijven

‘In die tijd ben ik mij nog meer gaan focussen op het schrijven van gedichten. Dat zorgde voor ruimte in mijn hoofd. Door het schrijven kan ik mijn emoties op papier zetten en schrijf ik het van mij af. Het geeft mij de kans om stil te staan. En na te denken over waarom er gebeurt wat er gebeurt. Ik weet dat elke ervaring mij de kans geeft om er wat van te leren.’

Geleerde les

‘Een van de lessen die ik geleerd heb is dat succes niet groot hoeft te zijn. Mijn bed opmaken, douchen, iets eten, dat zijn voor mij soms al momenten die grote successen kunnen zijn. Alle kleine dingen bij elkaar leiden tot een succes. Steeds, beetje bij beetje, moet je weer verder gaan. En zo besef je dan ineens, dat je meer kan dan twee weken geleden. Niet alles gaat zo snel als we denken. Er is veel tijd nodig om tot iets te komen.’

Van hobby naar werk

‘Uiteindelijk hoop ik dat mijn gedichten bij kunnen dragen aan een mooiere wereld voor een ander. Dat mensen troost halen uit mijn gedichten of weer even kunnen lachen. Ik vind het jammer dat ik mijn middelbare school diploma nog niet heb behaald. Want dat belemmert mij nog om verder te kunnen studeren. Maar ik ben onlangs wel geslaagd voor mijn rijbewijs en dat biedt weer perspectief. Wat uiteindelijk mijn pad wordt ga ik wel zien. Ik hoop van mijn hobby echt mijn werk te kunnen maken, zodat ik ervan kan leven. Maar het belangrijkste blijft de zoektocht naar mezelf. Ik heb al vele lessen geleerd, en er zullen er vast nog vele komen.’

Damian Makary